در صحرای عرفات مناجات زیبایی به گوش می رسد،زمزمه هت و گریه های سوزناک،بسیار غریبانه،امام(ع)به پهنای صورت اشک می ریزد،و بدنش از خوف خدا به رعشه افتاده و پروردگار عرضه می دارد

و أنا أَشْهَدُ یَا إِلَهِی بِحَقِیقَةِ إِیمَانِی وَ عَقْدِ عَزَمَاتِ یَقِینِی وَ خَالِصِ صَرِیحِ تَوْحِیدِی وَ بَاطِنِ مَکْنُونِ ضَمِیرِی وَ عَلائِقِ مَجَارِی نُورِ بَصَرِی وَ أَسَارِیرِ صَفْحَةِ جَبِینِی وَ خُرْقِ مَسَارِبِ نَفْسِی وَ خَذَارِیفِ مَارِنِ عِرْنِینِی وَ مَسَارِبِ سِمَاخِ سَمْعِی وَ مَا ضُمَّتْ وَ أَطْبَقَتْ عَلَیْهِ شَفَتَایَ وَ حَرَکَاتِ لَفْظِ لِسَانِی وَ مَغْرَزِ حَنَکِ فَمِی وَ فَکِّی وَ مَنَابِتِ أَضْرَاسِی وَ مَسَاغِ مَطْعَمِی وَ مَشْرَبِی وَ حِمَالَةِ أُمِّ رَأْسِی وَ بَلُوعِ فَارِغِ حَبَائِلِ عُنُقِی وَ مَا اشْتَمَلَ عَلَیْهِ تَامُورُ صَدْرِی وَ حَمَائِلِ حَبْلِ وَتِینِی وَ نِیَاطِ حِجَابِ قَلْبِی وَ أَفْلاذِ حَوَاشِی کَبِدِی وَ مَا حَوَتْهُ شَرَاسِیفُ أَضْلاعِی وَ حِقَاقُ مَفَاصِلِی وَ قَبْضُ عَوَامِلِی وَ أَطْرَافُ أَنَامِلِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی وَ شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ عَصَبِی وَ قَصَبِی وَ عِظَامِی وَ مُخِّی وَ عُرُوقِی وَ جَمِیعُ جَوَارِحِی وَ مَا انْتَسَجَ عَلَى ذَلِکَ أَیَّامَ رضَاعِی وَ مَا أَقَلَّتِ الْأَرْضُ مِنِّی وَ نَوْمِی وَ یَقَظَتِی وَ سُکُونِی وَ حَرَکَاتِ رُکُوعِی وَ سُجُودِی أَنْ لَوْ حَاوَلْتُ وَ اجْتَهَدْتُ مَدَى الْأَعْصَارِ وَ الْأَحْقَابِ لَوْ عُمِّرْتُهَا أَنْ أُؤَدِّیَ شُکْرَ وَاحِدَةٍ مِنْ أَنْعُمِکَ مَا اسْتَطَعْتُ ذَلِکَ ...

خدایا من شهادت می دهم با تمامی وجودم،از قله ی ایمانم و از بلندای بنای محکم یقینم،با خلوص و صراحت توحیدی ام و از اعماق پوشیده ضمیرم با بند بند رگ های دیدگانم و روشنایی چشمانم با چین ها و چروک های صفحه ی پیشانی ام و رخنه های راه های تنفسم پرده های نرمه ببینیم و راه های پرده ی گوشم و انچه بچسبد و روی هم قرار گیرد بر ان دو لبم و حرکتهای تلفظ زبانم و محل پیوستن کام(فک بالا)دهان و ارواره ام و محل بیرون امدن دندانهایم و محل چشیدن خوراک و اشامیدنی هایم و رشته ی عصب و مغز سرم و لوله(حق) متصل به رگ های گردنم و انچه در بر گرفته ان را قفسه سینه ام و رشته های رگ قلبم شاهرگ پرده دلم و پاره های گوشه و کنار جگرم و انچه را در بر دارداستخوانهای دنده هایم و سربند های استخوانهایم و انقباض عضلات بدنم و اطراف سر انگشتام و گوشتم و خونم و موی بدنم و رشته ی پوستم وعصبم و ساقم .استخوانم و مغزم و رگهایم و تمام اعضا و جوارحم و انچه بر اینها بافته شده ار دوران شیر خوارگیم و انچه زمین از من بر خود گرفته و خوابم و بیداریم و ارمیدنم و حرکت و سکونم و با رکوع و سجودم،خدای من!با همه این ها شهادت می دهم که اگر عمری جاودانه سر کنم و تمام هم و غم و  تلاشم را بر شکر گزاری یکی از نعمت های تو بگذارم!

چه عاشقانه سروده ای برای خدا...

جرا این طور جوارح بدنت را شهادت می گیری؟!گویا این جوارح وظیفه ای بدوش دارند،وظیفه ای الهی که انها را گواه می خوانی...

کاروانیان حرکت می کنند تا به مراسم عید قربان برسند...

قافله به منزلگاهی می رسد که تشویق و نگرانی در دل اهل بیت(ع)می افتد،مولا دستور به توقف میدهد،جوانان بنی هاشم به دور مرکبی حلقه می زنند،حضرت عباس(ع)ابن علی(ع)زانو می زند و پای خود را قدمگاه قرار می دهد،علی اکبر(ع)بازوان عمه را میگیرد،زینب کبری(س)،دختر زهرا مرضیه(س)می شوند...

اباعبد اللله از ساربان می پرسد:نام این سرزمین چیست؟قادسیه...ایا نام دیگری دارد؟_شخصی عرضه می دارد نینوا _ومی فرمایند نام دیگر ان چیست؟کربلا

.

جوری که اونور آبیا از پریز برق استفاده میکنن..
.

.
.
جوری که ما از پریز برق استفاده میکنیم..

.

.

.

.

.

.

.

.

.